Rust in vrede...

Hij ging veel te vroeg, hij was nog niet eens twee jaar bij ons. Maar hij zag het niet meer zitten verder te leven. Hij hield het niet meer vol. Misschien was het zijn broer die hem het leven zuur maakte, of kon zijn eten hem niet meer behagen.

Hij besloot zichzelf te verdrinken.

Zijn zeer vermagerde lichaam is teruggevonden op de bodem van een drinkbak. Zijn haren kwamen net boven het water uit. De ontdekker, een nietsvermoedende voorbijganger, is met een shocktoestand opgenomen in het ziekenhuis.

De overledene is 2 jaar geworden. Op zich een normale leeftijd voor een gerbil.

Maar nu ff serieus, ik kwam gisteren thuis met het besef dat ik mijn twee arme huisdiertjes nog te eten moest geven. Dus ik pak trouw het voer, en sta op het punt het voerbakje bij te vullen. Dan kijk ik naar het waterbakje. Er ligt iets in. Op zich niet zo vreemd, de beesten dumpen wel vaker spul in hun waterreservoir. Maar dit zag er vreemd uit, net of het haren waren of zo. Ik keek nog eens beter. Nee, het zal toch niet dat... Ik deed een check. Witte gerbil, genaamd Sam, check. (Hij huppelde vrolijk rond) Grijze gerbil, genaamd Mouse... Hm, ik zie em niet. Ff in het holletje kijken (ze maken zo'n mooi nestje altijd). Ik kijken en kijken, ik kijk nog eens terwijl ik het al lang gezien heb. Not there. Mijn blik gaat langzaam terug naar de reden van mijn gecheck. Langzaam, langzaam... Mijn gezicht vertrekt maar alvast.

........... (kotsneigingen, close-to-panic reacties, de behoefte heel hard te schreeuwen, maar tegelijkertijd aan de grond genageld zijn)

NEE NEE NEE NEE NEE NEE NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE! GROSE!!!

Het was nogal wat, dit te ontdekken. Dit waren de mogelijkheden.

-De beste Mouse zat lekker te drinken, toen zijn spieren het plotseling begaven, waardoor hij stierf door verdrinking.
-Mouse stierf rustig in zijn bedje, maar het geval was dat onze beste vriend Sam niet graag een lijk naast zich wilde hebben liggen pitten. Begraven was moeilijk, cremeren al helemaal, dus dan maar -hup, slepen maar- in de waterbak.
-Ik, de liefhebbende verzorger, had toch wat verzuimd in het leveren van levensmiddelen. Onze Sam dacht dus, ach what the heck, dan maar kanibaaltje spelen he. Alleen bleek Mouse toch niet zo mals als eerder gedacht werd, dus dan maar niet helemaal opeten.
-Mouse zag het o zo zware leventje als vetgemeste gerbil niet meer zitten, en besloot er zelf maar een eind aan te maken. De techniek van het galgje knopen was nog niet uitgevonden in gerbillenland, dus dan maar de reis naar de eeuwige jachtvelden beginnen in het water...

Overvallen door magere Hein tijdens het drinkritueel, dood gegaan en versleept, zelfmoord gepleegd, deels opgegeten en gedumpt... Het een is nog meer luguber dan het andere.

Om de 'vloek van de dode gerbil' niet om de hals te halen, is besloten onze vriend voor het leven niet in de tuin te begraven, maar in het compostvat. Daar voelt hij zich waarschijnlijk zelfs wat meer thuis, vanwege de vele muizenvriendjes die daar vertoeven.

Genoeg onzin, terug naar het land van de levenden.. ;)